Het is een ware leegloop in cultureel Zeeland. Na Rutger Wolfson, Valentijn Byvanck vertrekt nu ook Ruud van Meijel (foto).Niet iedereen is er rouwig om. Critici zien hen doorgaans als grootverbruikers van subsidiepotten die slechts kunst en cultuur voor de elite bewerkstelligen. Zeker Wolfson en Byvanck waren relatief jonge gasten ook die in Zeeland 'even' carrière kwamen maken. Bovendien van buuten, dus weinig voeling met de Zeeuwse volksaard, zo viel her en der op te tekenen. En - met name Byvanck en Van Meijel - bepaald ook geen makkelijke figuren. Veeleisend, overtuigd van hun gelijk, vol onbegrip voor wie niet op hun spoor zat.
Waar of niet, wat telt is wat zij tot stand hebben gebracht. En dat is niet gering. De Vleeshal telde landelijk al volop mee en Wolfson heeft dat zeker de eerste jaren nog wat verder uitgebouwd. Het vernieuwde Zeeuws Museum is onvergelijkbaar met vroeger en een zeer eigenzinnig statement als het gaat om museale presentaties en het omgaan met het provinciale erfgoed. En het Zeeland Nazomerfestival en Theaterproductiehuis Zeelandia tellen landelijk volop mee. Dat Wolfson, Byvanck en binnenkort waarschijnlijk ook Van Meijel nu topfuncties hebben/krijgen is een sterke indicatie dat de afgelopen jaren hier toch wat bijzonders is gebeurd. Het zal niet meevallen gelijkwaardige vervangers te vinden en te voorkomen dat het allemaal weer wat inzakt.
Wie volgt? Leo Hannewijk (Film by the Sea) richt de blik op Breda en zal, als hij voor die afweging wordt gesteld, die stad verkiezen boven Vlissingen. En hoe lang houden bijvoorbeeld Willem Kniknie (Muziekpodium Zeeland) en Frank van Iersel (Cultuurwerf, Bevrijdingsfestival, Onderstroom) het nog vol om vanuit Brabant tegen de Zeeuwse stroom in te roeien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten