Dinsdag Bill Wyman, afgelopen avond - in de Zeelandhallen in Goes - Nick & Simon en Jan Smit. Een groter contrast is niet denkbaar. De bejaarde rocker tegenover de frisse twintigers. De zich bescheiden opstellende Stille Stone tegenover de Volendamse volkszangers die graag in de schijnwerpers staan.Ook wie geen liefhebber is van hun muziek, moest vanavond wel (opnieuw) beamen dat ze een even geoliede als gelikte show brengen. Er werd bijvoorbeeld geen minuut van het tijdsschema afgeweken: 20.15 uur Monique Smit, 20.25 uur: Nick & Simon, 21.00 uur: pauze, 21.30 uur: Jan Smit. Het geluid was uitstekend de lichtshow ingenieus. Allemaal niets op aan te merken. En het publiek, dat vrijwel alle liedjes (veelal over liefde, regenbogen en sterren) meezong, ging uit zijn dak.
Tegelijkertijd rijst af en toe ook de twijfel over de echte bezieling. De Smitten, Schilders en Keizers weten precies hoe ze het publiek moeten behagen, maar je krijgt als nuchtere toeschouwer soms wel de indruk van een machine, een industrie. Zeker als je de omvangrijke merchandising ziet, met T-shirts uiteraard, maar ook bijvoorbeeld badhanddoeken, koffiemokken, het vijfdelige Jan Smit-geurpakket of de ravissant rode Nick & Simon-string. Hoe ver kun je gaan?
Maar wie twee keer 4500 belangstellenden naar de Zeelandhallen weet te trekken en te vermaken, levert een bijzondere prestatie. Zelfs Bløf kwam onlangs niet verder dan één keer een halfvolle hal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten