Eén avond, drie bands

Een volle avond, gisteren in het Arsenaaltheater in Vlissingen, met drie Zeeuwse acts achter elkaar: Tuxedo Bandido, Patrick Le Duc en De Hobbyisten. Dat maakt een vergelijking tussen de drie - die ik allemaal al vaker zag optreden - onvermijdelijk.

Tuxedo Bandido was de eerste in de rij. Een jaar geleden maakte het trio eindelijk zijn podiumdebuut in De Piek: niet onverdienstelijk, al is het lastig de complexe studionummers naar het podium te vertalen. Nog altijd maakt de band er aan fraaie act van met veel oog voor details (bekijk bijvoorbeeld eens de bankbiljetten die worden rondgestrooid), maar het ontbreken van een echte drummer en de stukken op 'tape' tussendoor maken het tegelijk helaas ook weer wat statisch.

Patrick Le Duc maakte bij zijn live-debuut onlangs in De Spot een veelbelovende indruk. Het materiaal van zijn komende eerste album, Square Moods, klinkt ook op het tweede gehoor uitstekend. Muzikaal gezien zit het dan ook wel goed. Als podiumact - zeker tegenwoordig minstens zo belangrijk - is het vooralsnog minder overtuigend. Het vlamt niet altijd, er is nog te weinig contact met het publiek, de band oogt nog onvoldoende als een collectief. Het is, hopelijk, ook een kwestie van ervaring opdoen.

Het verschil met de slotact, De Hobbyisten, was groot. Toegegeven, de bezoekers waren vooral van hen gekomen, maar de energie en het plezier waarmee de vijf (en als gast Donald Joosse op trompet) op het podium stonden, maakten er vanaf het begin een feest van. Waar het publiek bij Tuxedo Bandido en Patrick Le Duc vooral achter in de zaal bleef hangen, haalde Hobbyisten-frontman Keegan ze met een paar woorden collectief naar voren. Hoe eenvoudig. En hoe effectief.

De Hobbyisten zag onlangs twee bandleden vertrekken. Hun opvolgers, bassist Michelo Celestijn en het Goese gitaartalent Rob Commandeur, werden gisteren gepresenteerd. Zij bleken, met hun spel en enthousiaste uitstraling, uitstekende vervangers te zijn. De band lijkt, ook gezien (gehoord) het deels nieuwe materiaal, klaar voor een volgende stap omhoog.

In de toegift ging de House of Pain-klassieker Jump Around op herhaling: