Klomppop: goed bezig

Klomppop onthulde vandaag de eerste vijf namen voor het festival van dit jaar. Een mooi rijtje, met als voornaamste act Moke, recent nog te zien in 't Beest in Goes. Met het strikken van Caro Emerald en Go Back To The Zoo laat de organisatie blijken dat ze goed inspeelt op wat sterk in opkomst is en wat in de periode tot mei alleen maar aan populariteit zal winnen.

Vooral Caro Emerald is zich als een publiekstrekker aan het ontwikkelen. Haar nostalgische klinkende mengeling van stijlen zoals jazz en mambo is voor menigeen behoorlijk onweerstaanbaar. Dat gold zeker voor het nummer Back It Up, maar ook de huidige single A Night Like This staat niet voor niets hoog in de hitlijsten.

Go Back To The Zoo is misschien nog wat minder bekend, maar wordt wel gezien als een van de Nederlandse acts die het dit jaar gaan maken. Een album komt eraan. De single Electric is een mooie voorbode:

Verder heeft Klomppop Circle J als afsluiter aangekondigd en bovendien de komst van Saint Jude, een wat mysterieuze Britse band, die best lekkere muziek maakt en al eens heeft samengespeeld met Ron Wood, dus dat lijkt wel goed te zitten.

Wat opvalt is dat het relatief kleine Klomppop wat programmering betreft zeker niet hoeft onder te doen voor het Bevrijdingsfestival, dat de laatste jaren toch behoorlijk is gedevalueerd en het ook dit jaar zonder een echt grote publiekstrekker moet stellen. Krimpende budgetten en hogere vraagprijzen van de artiesten worden in Vlissingen steevast als verklaringen genoemd, maar daar lijkt men in Ovezande in elk geval wat minder last van te hebben. Maar ook bijvoorbeeld Graauwrock, op dezelfde dag als Klomppop (13 mei, Hemelvaartsdag), slaagt erin een grote naam als Clouseau te strikken.

Russische roulette van Danny Vera

's Avonds speel je in een verpleeghuis in Zierikzee, de volgende dag ben je in alle vroegte te gast in het ochtendprogramma van Giel Beelen op 3FM. Danny Vera draait er zijn hand voor niet om. Hij wil, waar dan ook, laten horen wat hij kan en zijn jongste album Pink Flamingo onder de aandacht brengen.

En dat lukt hem aardig. Vooral door zijn wekelijkse verschijning in het tv-programma Voetbal International en het nummer Heading For The City, dat veelvuldig te horen is onder de tv-commercial van Royal Club, groeit zijn landelijke bekendheid gestaag.

Dat nummer speelde hij vanochtend uiteraard bij Giel Beelen, maar ook een verrassende cover van Rihanna's Russian Roulette. Misschien wat sentimenteel, zeker op de vroege morgen, maar toch heel bijzonder. Mooi trompetje ook:

Er zit overigens weer een groot optreden van Danny in Zeeland aan te komen. Op 5 mei speelt hij op het Bevrijdingsfestival in Vlissingen.

Ploctones: ongehoord inventief

Foto: Govert Driessen

De timing was onbedoeld perfect. Een paar dagen nadat bekend werd dat gitarist Anton Goudsmit de Boy Edgar Prijs ontvangt (en dus kan worden toegevoegd aan de inmiddels indrukwekkende lijst met laureaten), speelde hij gisteravond met zijn band de Ploctones in 't Schuttershof in Middelburg, op uitnodiging van Muziekpodium Zeeland.

,,Waar komen jullie ineens allemaal vandaan", vroeg Goudsmit aan het begin van het concert verbaasd. Middelburg, zo zei hij, leek uitgestorven, maar de zaal stond vol, overvol bijna. Toch is het ook niet zo verwonderlijk, gezien de aandacht voor Goudsmit en de prijs én gezien het feit dat de Ploctones bekend staat als een van de beste jazzformaties in Nederland.

Het kwartet maakte de niet geringe verwachtingen moeiteloos waar. Virtuoos, inventief, ongehoord, ongeremd, onnavolgbaar, opzwepend, wars van ongeschreven muzikale wetten en scheidslijnen tussen genres. De 'onnavolgbare' Martijn Vink met zijn heerlijke drumsolo's, Jeroen Vierdag die mooie zwoegde op zijn bassnaren, Efraïm Trujillo die een veelheid aan klanken en stemmingen aan zijn saxofoon ontlokte en Goudsmit zelf die - net als bij New Cool Collective - met zijn spel én mimiek iedereen voor zich inneemt. Zoals trouwens ook van Trujillo het spelplezier afspat.

De band speelde vooral eigen werk, voornamelijk van het jongste album 050, maar ook bijvoorbeeld Time Remembered van Bill Evans. Een hoogtepunt blijft Goudsmits Pig's Eye Popsuckle, een lieflijk nummer dat ineens een woeste uitbarsting kent. Heel mooi was ook het ingetogen Ernesto, dat Trujillo en Goudsmit zonder hun kompanen speelden.

Voor wie het heeft gemist: de Ploctones zijn donderdag 15 april opnieuw in Zeeland, maar dan in Porgy en Bess in Terneuzen.

Op de video het slot van het nummer Rrrita:

N.B. Lantvanbelogte was er ook.

John Mayer op Brouwersdam?

Binnen een paar weken moet de line-up van de vijfde editie van Concert at Sea duidelijk worden. Eén act staat al vast: mede-initiatiefnemer Bløf, dat opnieuw op zijn eigen festival zal optreden. De rest is nog speculeren, maar ook dat is een aardige bezigheid.

Een grote publiekstrekker, zoals vorig jaar Marco Borsato (video), is opnieuw noodzakelijk om tienduizenden mensen eind juni naar de Brouwersdam te lokken. Binnen Nederland blijven eigenlijk nog maar twee namen over die daarvoor in aanmerking komen en die nog niet eerder op het festival waren te zien: Anouk en Guus Meeuwis. Ook de publiekspoll op Hyves wijst dat uit. De kans dat Meeuwis ja zegt lijkt me groter dan bij Anouk.

Acda & De Munnik zie ook nog wel eens komen en volgens mij maakt Waylon eveneens een goede kans, evenals Alain Clark. Andere mogelijke kandidaten, al doordenkend: Kane, Wouter Hamel, Marike Jager, Moss (persoonlijke tip), J.B. Meijers, Moke, Sabrina Starke. Verder is het heel goed denkbaar dat, uit Zeeland, Patrick Le Duc te zien zal zijn. Paskal Jakobsen en Peter Slager van Bløf hebben zich niet voor niets achter hem geschaard en geholpen bij zijn debuutplaat, die binnenkort verschijnt.

Hopelijk niet dit jaar: VanVelzen, Racoon en Ilse DeLange. Allemaal niets mis mee, maar ze stonden al herhaaldelijk op Concert at Sea en een derde keer in vijf jaar is wel erg veel van het goede.

De organisatie van het festival is ook weer op zoek naar een internationale artiest. De Hyves-poll geeft al aan in welke richting wordt gekeken. Maria Mena was vorig jaar een gouden greep en is nu wéér populair. John Mayer scoort vooralsnog het hoogst en dat zou een mooie naam zijn. Bovendien hebben de mannen van Bløf hem vorige week waarschijnlijk ontmoet bij De Wereld Draait Door. Wellicht dat daar wat stekken zijn gestoken.

Verrassende namen op het keuzelijstje: Joe Jackson, Pink, Madness, UB40, Fun Lovin' Crimimals. Ik zie ze nog niet zo snel naar de Brouwersdam komen, maar wie weet...

Concert at Sea heeft zich aangesloten bij de campagne Weet waar je koopt en waarschuwt dus nadrukkelijk voor handelaren die tickets tegen woekerprijzen verkopen. Bij Ticket For Sale kost een dagkaart bijvoorbeeld 65 euro, terwijl het festival zelf 30 euro rekent (weekendkaart 50 euro). En dat terwijl het evenement voorlopig nog niet is uitverkocht.

Update 22 januari 2010: Komst K's Choice bevestigd.

Begin theatertournee Bløf

Het is eigenlijk niets voor Bløf. Terwijl de vier toch als perfectionisten bekend staan, waren ze gisteravond in de Stadsschouwburg Middelburg bij het begin van hun nieuwe theatertournee merkbaar niet optimaal voorbereid. Zanger Paskal Jakobsen erkende dat meteen, maar had - eerder deze week vader geworden van een zoon - een goed excuus. ,,Het is allemaal de schuld van Sem."

Inderdaad verliep lang niet alles vlekkeloos en werd het concert ineens omgedoopt tot 'try-out', maar de band is professioneel en ervaren genoeg om foutjes en kleine uitglijders vaardig en met een glimlach op te vangen (het vergeten deel uit Dansen Aan Zee vlak voor de pauze werd bijvoorbeeld na de pauze alsnog gespeeld). En bovendien, een wat minder geprepareerd Bløf is nog altijd bovengemiddeld goed.

Het is inmiddels de zesde theatertournee die het kwartet onderneemt. De band blijft zichzelf trouw. Dat betekent dat de muziek echt centraal staat. Het decor, met oosterse lampions als blikvangers, is bescheiden maar smaakvol. Er worden nauwelijks theatrale fratsen uitgehaald. Enige uitzondering is het mini-drumstel - waarvan Jakobsen zegt dat hij die alvast voor zijn zoontje heeft gekocht - die tijdens de toegift het podium wordt opgereden voor een hilarische polka-versie van Twee Koude Handen.

Twee Koude Handen is wel zo'n nummer dat zo'n theatertournee opnieuw de moeite waard maakt: een ouder Bløf-liedje dat enigszins in je herinnering is weggezakt om nu ineens in nauwelijks herkenbare vorm op te duiken. Er waren, naast vaste waarden zoals Dansen Aan Zee en Holiday In Spain, gisteren meer van dat soort momenten. Aloude stampers zoals Eén Dag Op De Grens en Bijna Waar Ik Zijn Moet reïncarneerden in ingetogen gedaanten, zonder iets van hun zeggingskracht te verliezen. Integendeel vaak.

De setlijst was een fraaie, 25-delige bloemlezing uit het repertoire vanaf Liefs Uit Londen (1997, het begin van het landelijke succes) tot en met de jongste hit, De Storm. Een van de opvallendste keuzes was Het Geeft Niet, een nauwelijks bekend Bløf-nummer dat in deze wat bluesy versie echter opvallend sterk klonk.

Net als recent tijdens de twee concerten van de band in de Heineken Music Hall (toen als duet met Wende Snijders), was Jacques Brels Laat Me Niet Alleen een hoogtepunt. Bløf putte nog meer, en met succes, uit andermans werk. Zeer verrassend was Ongerijmd, Gilbert O'Sullivans Nothing Rhymed maar dan in de vertaling van Jan Rot.

Het concert kreeg een waardige afsluiting met Het Is Laat. Het nummer is ook al ruim tien jaar oud, maar Paskal Jakobsen zong het ondanks - of misschien wel dankzij - de versevadervermoeidheid intenser dan ooit.

-------------
Bløf eerder deze week in De Wereld Draait Door over hun theatertournee:

Moss imponeert ook op podium

Marien Dorleijn stond niet op de lijst van Bijzondere Zeeuwen van 2009 die vrijdag door commissaris van de koningin Karla Peijs in het zonnetje werden gezet. Toch zou hij er allerminst op hebben misstaan. Met zijn band Moss leverde de uit Middelburg afkomstige zanger/gitarist een van de beste en meestgeprezen albums van het jaar af: Never be scared/don’t be a hero. Sindsdien hoort Moss tot de eredivisie van de Nederlandse pop. En dus waren de verwachtingen hooggespannen voor het optreden van afgelopen gisteravond in De Spot (FOTO'S).

Het was al even geleden - ruim twee jaar - dat Dorleijn en de zijnen in Zeeland was te zien waren. Hij verontschuldigde zich daar zelfs even voor, in woord én muziek, in de vorm van I apologise. Het verschil tussen Moss anno 2007 en anno 2010 bleek groot te zijn. Toen ging het om een enigszins bedeesde singer-songwriter die ondersteund door andere muzikanten zijn fraaie, ingetogen nummers speelde. Nu stond er in De Spot een hechte band die regelmatig overdonderend mooie muziek maakt, met een frontman die elke schroom van zich lijkt te hebben afgeworpen.

Veelzeggend is de groep nauwelijks nog nummers (enige uitzondering: See no evil) van het debuutalbum The long way back (2007) speelde. Niet omdat die plaat niet goed is, maar omdat Moss sindsdien zoveel is gegroeid. De band klinkt, mede door de versterking met gitarist Michiel Stam, nu aanzienlijk krachtiger en gelaagder.

Never be scared... kwam vrijwel integraal voorbij. Hoe ingenieus de nummers op de plaat ook zijn, Moss wist ze op het podium zelfs nog een extra dimensie te geven. Hoogtepunt was een twaalfminutenversie van Silent hill, dat na een kalm Riders on the storm-achtig intro geleidelijk ontaardde in een apocalyptische climax.

Daarnaast liet Moss horen niet stil te blijven staan bij het huidige succes. Er wordt gewerkt aan nieuw materiaal, voor een album dat eind dit jaar wordt opgenomen. Middelburg kreeg de primeur van het nummer Everything dies in your heart, al moest het verstilde pareltje Previously unreleased, dat inmiddels is gecoverd door Bettie Serveert, daarvoor wijken.

Het einde van het concert kwam voor menigeen wat abrupt. De band waagde zich - gewoontegetrouw, overigens - niet aan een toegift, hoewel daar volgens het publiek alle aanleiding toe was.

Voordat Moss los kon gaan, mocht de Zeeuws-Vlaamse groep Bluem het publiek opwarmen. Het kwartet liet, als voorbode van de komende EP Chronicironic, opvallend veel nieuw werk horen. Dat klonk wat rauwer en volwassener dan hun bekende nummers en maakte in elk geval nieuwsgierig.

Subsidievreters?

(De bezoekers van de nieuwjaarsreceptie werden verrast met een soort flashmob van jonge dansers)

Verder heb ik weinig met nieuwjaarsrecpties, maar de gezamenlijke ontvangst van De Vleeshal, Theaterproductiehuis Zeelandia en Zeeuws Museum sla ik niet graag over. Vrijwel iedereen die in Zeeland iets voorstelt op cultuurgebied - of méént voor te stellen - is daar te vinden. In een paar uur ben je weer helemaal op de hoogte van wat er speelt.

De gastheren en -dame braken vrijdag wel met een traditie. Het houden van toespraken was jarenlang taboe, maar nu werd er wel degelijk gesproken. Want met het oog op dreigende bezuinigingen wezen Marjan Ruiter en Henk Schoute op het maatschappelijke en economische belang van kunst en cultuur en probeerden de regelmatig geventileerde opvatting dat zij alleen maar 'subsidievreters' zouden zijn, te weerleggen.

Opvallend was verder hoezeer Lorenzo Benedetti zijn eigen Vleeshal de hemel in prees. Goed te verstaan was het allemaal niet, maar ik meende zelfs onder meer een vergelijking met de Tate Gallery in Londen te horen. ,,Middelburg staat op de kaart op internationaal niveau: Europees en wereldwijd." Nu ja, in elk geval geen last van bescheidenheid.

De drie uitnodigende partijen staan overigens allemaal aan de vooravond van een jubileum: tiende editie Zeeland Nazomerfestival, twintig jaar Stichting Beeldende Kunst Middelburg (waaronder de Vleeshal valt) en vijftig jaar Zeeuws Museum (wordt vooral in 2011 gevierd).

Zwigtman gaat multimediaal

Het nieuwe boek van de Middelburgse schrijfster Floortje Zwigtman komt eraan: Spiegeljongen, het slotdeel van de trilogie Een Groene Bloem, die ook Schijnbewegingen (2005) en Tegenspel (2007) omvat.

Het boek verschijnt op 9 februari, maar uitgeverij De Fontein voert de spanning alvast op met een wekelijkse voorpublicatie én een heuse vijfdelige filmtrailer. Multimediale boekpromotie dus. En zo hoort het ook.

Het eerste deel staat nu online:

Zwigtman heeft trouwens ook een eigen fan-Hyves.

According To You (2003-2010)

Het nieuwe jaar begint enigszins in mineur, met het aangekondigde muzikale verscheiden van According To You. En laat dat nou net een van de leukste, energiekste en talentrijkste Zeeuwse bands van de laatste jaren zijn. Deels onder de vleugels van Destine, zelf in 2009 enorm doorgebroken, leek er juist iets moois ontstaan.

Reden voor het uiteenvallen is, zoals zo vaak bij jonge bands uit de provincie, dat de vijf inmiddels zijn uitgewaaierd over het land en weinig gelegenheid hebben om samen muziek te maken. ,,We zijn allemaal druk bezig met nieuwe banen, stages en het afronden van studies. Dat we overal ergens anders wonen heeft ons ook niet bepaald geholpen."

Dat is jammer. Maar er volgt nog een afscheidsoptreden, op 27 maart in De Piek in Vlissingen, als special guest van Destine. En bij wijze van testament is de laatste single Fireproof nu op de website te beluisteren én te downloaden.

According To You was afgelopen seizoen een van de vierde deelnemers van het popcoachingsproject Popaanzee. Toch enigszins wrang dat een band uiteenvalt nadat er een jaar lang zoveel in is geïnvesteerd. Datzelfde gebeurde overigens een jaar eerder al met Sense Forward. Die groep gaf in oktober 2008 haar laatste optreden in combinatie met... According To You.