Anti-feestvarken Verhagen

De rol van feestvarken ligt hem niet en ook het tamelijk sfeerloze zaaltje in het Letterkundig Museum in Den Haag draagt weinig goeds bij aan de stemming. Desondanks was het een memorabele bijeenkomst, de uitreiking van de P.C. Hooftprijs vanmiddag aan Hans Verhagen. En vooral omdat het Verhagen was. Zeeuw natuurlijk, maar ook - als non-conformist in de Nederlandse letteren - een gewaagde keuze, die niet helemaal strookt met het wat deftige imago van de prijs. Misschien scheelt het dat onder anderen Henny Vrienten dit jaar in de jury zat. (Lees het juryrapport hier.)

Het liefst had Verhagen gezien dat de organisatie 'een paar hele goeie dichters' had uitgenodigd voor de invulling van het programma, zei hij vorige week in een interview in Vrij Nederland ('Néé, riepen ze angstig - alsof ik de Mexicaanse griep binnen wilde halen'). Het werd nu onder meer een multimediale presentatie van Hans Keller, met diverse fragmenten - en dat deed zeker de omvangrijke Zeeuwse vertegenwoordiging goed - uit de film Trap naar zee (1975), over de Leeuwentrap in Vlissingen. Lantvanbelogte heeft beelden.

Op Verhagens verzoek trad Mark Lotterman (luister) met zijn band op, vier nummers lang. Bijzondere, soms verademende muziek. Een mini-popconcert - dat was waarschijnlijk nog niet vertoond tijdens de 57 voorgaande uitreikingen van de P.C. Hooftprijs. Lotterman en Verhagen hebben in het verleden samengewerkt, zoals in het nummer Mystiek Chicago (mp3).

En Verhagen, die bleef uiteraard zichzelf. Had ook geen dankwoord. Zei alleen met zogenaamd gebroken stem dat hij 'zo ontroerd' was, om vervolgens zijn jongste gedichten voor te lezen. Als bewijs van zijn onverminderde poëtische kracht. Zoals in '(ergens anders)':

(...)

Met al mijn lyrische geneeskracht
heb ik nog geen enkel wezen
van het sterfbed teruggebracht

Mooi weer spelen was alles wat ik deed
en mijn lievelingen gaven evengoed de geest
Ooit zullen haar ogen mij hebben gezocht
maar ik moet ergens anders zijn geweest

Hans Verhagen

Morgen krijgt hij in het Letterkundig Museum in Den Haag de P.C. Hooftprijs uitgereikt: Hans Verhagen (Vlissingen, 1939). De VPRO besteedt dezer dagen ruim aandacht aan hem. Op het digitale themakanaal Geschiedenis 24 zijn de fraaie tv-reportages te zien die hij tot eind jaren zeventig heeft gemaakt.

De VPRO zond bovendien gisteravond laat de documentaire Archeoloog van de emotie uit, waarin Hans Verhagen terugblikt op zijn televisiecarrière. Ook legt hij - gefilmd in zowel Amsterdam als Vlissingen - verbanden tussen poëzie en televisie.

Mosselkweker in Kunsthal

Ook als Zeeuwse mosselkweker kun je het schoppen tot de prestigieuze Kunsthal in Rotterdam, merkte ik vandaag. Een van de tentoonstellingen die er momenteel te zien is, heet Lintjesregen en omvat 58 foto's van bekende en minder bekende Nederlanders die de afgelopen jaren een koninklijke onderscheiding hebben ontvangen.

Een van hen is Wim Schot, door Hare Majesteit geëerd vanwege zijn werk als mosselkweker en tevens voor zijn bestuursactiviteiten bij atletiekvereniging Delta Sport. ,,Het was een verrassing en ik ervaar het als een hele mooie waardering voor het vele werk dat ik heb gedaan", zegt hij over het koninklijke eerbetoon. En over zijn vak: ,,Mosselkweker ben je van je wieg tot aan je graf."

Nog te zien tot en met 5 juli.

Theaterseizoen 2009-2010

Vandaag is de theatergids 2009/2010 van Stichting Theaterexploitatie Zeeland uitgekomen. Al bladerend viel me een aantal zaken op:

Ik vond maar liefst drie exemplaren (op één naam) in de bus en hoorde ook van anderen dat ze meer dan één gids hebben ontvangen. Lijkt me weggegooid geld of zijn die extra exemplaren bedoeld om verder te verspreiden? Vaste klanten als mede-distributeur?

Steeds meer partners sluiten zich bij de theatersamenwerking aan. Nu ook: Spiegeltheater, Minithater, Zeelandia en Muziekpodium Zeeland. Dat maakt de gids steeds completer, maar doordat nog niet iedereen meedoet - boven de Westerschelde bijvoorbeeld Borsele, Reimerswaal en Tholen - word je als theaterliefhebber soms enigszins op het verkeerde been gezet. Freek de Jonge staat bijvoorbeeld met een 'unieke, experimentele voorstelling' aangekondigd voor 19 september in 't Beest in Goes. Je moet dan maar net weten dat hij een dag eerder al in De Stenge in Heinkenszand optreedt en op 12 september in Luctor et Emergo in Rilland.

Het aanbod is opnieuw groot, om niet te zeggen overweldigend. Alleen in deze gids staan al zo'n 530 voorstellingen. Tel daar nog De Spot, De Wegwijzer, Podium Reimerswaal, Borsele, Tholen, Scheldetheater, Ledeltheater en Porgy en Bess bij op, dan kom je in de buurt van de duizend. In Zeeland! Hoe meer, hoe beter, zal men zeggen, maar soms is door de bomen het bos niet meer te zien.

Er gaan weer heel veel mooie dingen gebeuren. Om maar een paar pareltjes uit de persoonlijke vijver te vissen: Philip Glass (26 september), Chi Coltrane (9 oktober), Marc Ribot's Ceramic Dog Quartet (21 oktober), Gino Vannelli (7 november), James Carter (11 november), Amanda Strydom (1 december), Ploctones (20 januari), Bill Wyman (28 januari), Faulty Towers (2-7 februari), Ravi Coltrane (24 maart), Julien Clerc (17 april).

Hoe mooi dat rijtje ook is, veel is 'wegens succes geprolongeerd'. Ribot, Vannelli (volgende week op jazzfestival in Middelburg), Carter, Wyman, Ravi Coltrane - ze komen allemaal niet voor het eerst naar Zeeland... Dat maakt de opwinding toch een stuk minder.

Nieuws vanuit de Zeeuwse hoek: de cd Wolkenatlas wordt op 13 september gepresenteerd, het Middelburgs Theater speelt in najaar Het dagboek van een kamermeisje (naar roman van Octave Mirbeau), Zeeuwse Komedie speelt in najaar Nu even wel van Maria Goos, Danny Vera presenteert later dit jaar nieuwe cd (Pink Flamingo), Koninklijke Oratoriumvereniging viert 175-jarig bestaan (21 november), Maikel Harte doet opnieuw eindejaarsshow (Stoverij, de musical), Bløf gaat wéér het theater in (14-15 januari in Middelburg) en Zeelandia komt in voorjaar 2010 met voorstelling over Mathilde Willink.

Mini-Bløf

Geen verrassing vandaag bij de uitzending van de Zeeuwse Top 40. Net als de vorige jaren stond Bløf met Aan de kust op nummer 1 en troefde daarmee Surrender (Meriete) en De Lamaketta's (Kapitein Rooibos) opnieuw af.

De uitslag werd tegen vijf uur bekend, maar eerder vandaag was in het vorige week geopende pretperk Mini Mundi in Middelburg al de winnaar te horen. In miniatuurformaat, uiteraard.

New Cool Collective & Deelder

(foto: Guus Krol, via Flickr)

Over een kleine twee weken begint de derde editie van het International Jazz Festival Middelburg. Het evenement heeft de ambitie om uit te groeien tot een van de belangrijkste jazzfestivals van Nederland, na North Sea Jazz uiteraard. Aan de programmering zal het in elk geval niet liggen, want na de succeseditie van 2008 halen Willem Kniknie en de zijnen opnieuw een aantal kleppers naar Middelburg, onder wie Dave Holland, Courtney Pine en Gino Vannelli. (Zie voor het complete programma hier).

Als tweede voorproefje op het festival - na de Noorse trompettist Nils Petter Molvaer vorige maand - trad gisteravond in de Stadsschouwburg New Cool Collective op, samen met Jules Deelder en saxofonist Ger Sax. Het was het op een na laatste concert van hun succesvolle samenwerking, die in 2007 ontstond.

Waar het concert van Molvaer menigeen wat tegenviel, pakte NCC een redelijk gevulde zaal moeiteloos in, bijna net zo indrukwekkend als twee jaar geleden toen het collectief op het Abdijplein speelde. Een zeer afwisselende set, van blues tot dampende en op Afrikaanse ritmes gestoelde jazz.

Deelder droeg voor (begeleid door de band), liet zijn favoriete muziek horen, speelde mee, maar droeg bovenal de liefde voor de jazz uit. Soms was het wat flauw (zoals in de 'AOW-calypso'), maar veel vaker indrukwekkend.

En NCC bewees haar kracht: acht topmuzikanten die vooral erg veel plezier uitstralen in het maken van muziek. Mannen zoals bandleider Benjamin Herman, de geweldige drummer Joost Kroon maar vooral gitarist en publiekslieveling Anton Goudsmit, die bij zijn solo's heerlijk tekeergaat, zoals (zie de video) in Lang Lang.

Na afloop kon iedereen alleen maar instemmen met Deelders woorden: jazz was, jazz is, jazz blijft.

<