Ploctones: ongehoord inventief

Foto: Govert Driessen

De timing was onbedoeld perfect. Een paar dagen nadat bekend werd dat gitarist Anton Goudsmit de Boy Edgar Prijs ontvangt (en dus kan worden toegevoegd aan de inmiddels indrukwekkende lijst met laureaten), speelde hij gisteravond met zijn band de Ploctones in 't Schuttershof in Middelburg, op uitnodiging van Muziekpodium Zeeland.

,,Waar komen jullie ineens allemaal vandaan", vroeg Goudsmit aan het begin van het concert verbaasd. Middelburg, zo zei hij, leek uitgestorven, maar de zaal stond vol, overvol bijna. Toch is het ook niet zo verwonderlijk, gezien de aandacht voor Goudsmit en de prijs én gezien het feit dat de Ploctones bekend staat als een van de beste jazzformaties in Nederland.

Het kwartet maakte de niet geringe verwachtingen moeiteloos waar. Virtuoos, inventief, ongehoord, ongeremd, onnavolgbaar, opzwepend, wars van ongeschreven muzikale wetten en scheidslijnen tussen genres. De 'onnavolgbare' Martijn Vink met zijn heerlijke drumsolo's, Jeroen Vierdag die mooie zwoegde op zijn bassnaren, Efraïm Trujillo die een veelheid aan klanken en stemmingen aan zijn saxofoon ontlokte en Goudsmit zelf die - net als bij New Cool Collective - met zijn spel én mimiek iedereen voor zich inneemt. Zoals trouwens ook van Trujillo het spelplezier afspat.

De band speelde vooral eigen werk, voornamelijk van het jongste album 050, maar ook bijvoorbeeld Time Remembered van Bill Evans. Een hoogtepunt blijft Goudsmits Pig's Eye Popsuckle, een lieflijk nummer dat ineens een woeste uitbarsting kent. Heel mooi was ook het ingetogen Ernesto, dat Trujillo en Goudsmit zonder hun kompanen speelden.

Voor wie het heeft gemist: de Ploctones zijn donderdag 15 april opnieuw in Zeeland, maar dan in Porgy en Bess in Terneuzen.

Op de video het slot van het nummer Rrrita:

N.B. Lantvanbelogte was er ook.