The Mad Trist & Team William

Een jaar geleden trad De Staat op in De Piek in Vlissingen. Dat was aan de vooravond van de hype die rond de band losbarstte, met optredens op grote festivals zoals Pinkpop. Volgens menige kenner kan hetzelfde gebeuren met The Mad Trist, dat gisteravond op het Vlissingse podium was te zien.

De vergelijking ligt ook de voor de hand. Beide bands bewegen zich in dezelfde naar de stonerrock zwemende muzikale hoek, waarbij met name Queens Of The Stone Age tot vervelens toe als referentiepunt wordt aangehaald. Bovendien produceerde De Staat-frontman Torre Florim Pay the piper, het vorige maand verschenen debuutalbum van The Mad Trist.

De roem was het Maastrichtse kwartet in Vlissingen slechts in beperkte mate vooruitgesneld, want De Piek - toch bescheiden in omvang - liep maar halfvol. De hoge verwachtingen bleken ook enigszins te moeten worden getemperd. De band speelde op zich een strakke set, stevig ingezet met My mouth a whistle en vol verrassende wendingen. Maar hoe inventief ook, een echte klik met de zaal wilde maar niet ontstaan. Daarvoor is het materiaal misschien nog te onbekend.

Bovendien kondigde zanger/gitarist Arthur von Berg al na 35 minuten het laatste nummer aan. Dat was weliswaar het fraaie en breed uitgesponnen Won’t that look good on you, maar het bleef een (te) kort concert.

Wat The Mad Trist ook niet in de kaart speelde - wat dat betreft waren er wel overeenkomsten met het concert van El Pino & The Volunteers, twee weken geleden - was het heerlijke voorprogramma. Team William, in het eigen Vlaanderen al populair, nam met haar pakkende nummers en meer dan plezante optreden binnen de kortste keren het publiek voor zich in. Niet in de laatste plaats dankzij de strapatsen van toetsenist Arne Sunaert.