Andries Knevel en Tijs van den Brink maakten de klassieke fout de schrijfster en de hoofdpersoon van haar veelgeprezen roman Dorsvloer vol confetti (tiende druk inmiddels!) te vereenzelvigen. Treur moest meteen rechtzetten dat ze Meliskerke zou hebben beschreven (de naam van het dorp wordt nergens genoemd) en dat de Katelijne uit het boek van haar geloof valt (not). Daar ging dus Knevels theorie dat het boek vooral populair zou zijn doordat veel mensen die 'afscheid hebben genomen van het christelijk geloof' daarvoor 'een legitimatie achteraf' zoeken.
Treur had zelf een veel plausibelere verklaring. ,,Misschien is het gewoon een goed boek. Dat kan toch ook?" Maar dat ging er bij de beide Moraalridders niet in. Hun interview mondde uit in een laatste poging de schrijfster alsnog op het rechte pad te krijgen. Die bleef er echter bij dat 'God in de hoofden van de mensen zit' en dat het bestaan van een almachtig opperwezen 'niet zo aannemelijk' is. Knevel & Van den Brink toonden vooral onbegrip, maar zagen uiteindelijk het heilloze van hun missie in. ,,Je geeft weinig hoop", concludeerden de ondervragers, verbijsterd over zoveel ongeloof.
Over literatuur ging het eigenlijk nauwelijks.
Ik heb de Moraalridders-uitzending niet gezien, maar dezelfde fout werd gemaakt door Wim Brands van VPRO Boeken. Hij stelde Franca Treur om te beginnen de vraag uit wat voor gezin zij kwam en zij antwoordde dat ze drie (of twee dat weet ik niet meer) broers had. Dus duidelijk niet hetzelfde gezin als dat van Katelijne. Dat verhinderde Brands in het geheel niet om de hele uitzending te blijven doen alsof het boek autobiografisch was. Zelfs als Treur zei dat het zo niet was zei Brands min of meer: kom, kom geef het nou maar toe.
BeantwoordenVerwijderenIn dat gespek ging het wel over literatuur en Brands vond het het mooiste boek dat hij het afgelopen jaar gelezen had, maar dat zegt dus nog weinig over de manier van benaderen.
Ik heb dit destijds gemist (ben ook niet zo'n fan dat ik dat betreur - voor je het weet, krijg de flauwste woordspelingen met de naam van de schrijfster), maar het is inderdaad een tenenkrommend interview. Niet dat ik de bijbelliefhebbers van deze snit vaak heb betrapt op een verstandige, gevoelige of inlevende interpretatie van welke tekst ook, zelfs niet van die oerdichtelijke tekstverzameling die voor sommigen als letterlijke richtlijn des levens wordt gehanteerd. Waarvoor overigens alle respect.
BeantwoordenVerwijderenAls zo vaak het geval is bij Knevel en vd Brink, wordt de gast gestuurd in het gesprek naar de mores van deze heren. Juist dit is storend en tenenkrommend. KvdvB begrijpen kennelijk niet dat hun interview-techniek ergernis oproept.
BeantwoordenVerwijderen