Onaards goed album Nuff Said

Net op het moment dat ik me begon af te vragen of Nuff Said nog met een nieuwe plaat zou komen - de vorige (Ebony & Ivory) was alweer van 2006 - ligt er nu Supernatural.
Het album wordt zaterdag officieel gepresenteerd in Amsterdam, maar Zeeland had afgelopen weekeinde feitelijk al de primeur met de pre release party in De Spot in Middelburg.

Ik ben altijd wel gecharmeerd geweest van de muziek van de in Zeeland gewortelde band, maar Supernatural overtreft wat mij betreft ruimschoots wat het trio tot nu heeft gedaan. Onder het dozijn zeer gevarieerde nummers op het album zit geen enkele zwakke broeder. Opener Lake Hotel zet onmiddellijk de toon en laat horen wat de voornaamste (bovennatuurlijke?) kracht van Nuff Said is: een pakkend, maar relatief onschuldig couplet als opmaat naar een onweerstaanbaar, soms zelf overdonderend refrein, dat het hele nummer in een nieuw licht zet. Rock And Roll is er ook zo'n mooi voorbeeld van.

Hoogtepunten? Heb je even? Het verfijnde These Three Chords bijvoorbeeld, het ijzersterke titelnummer, het catchy Happiness, het reeds genoemde Rock And Roll, het melancholische Miss The Rain, de afsluitende Pixies-imitatie Wrecking Ball - kiezen is lastig. En dat allemaal in een glasheldere productie, maar dat zijn we inmiddels gewend bij alles waar drummer Willy Berrevoets betrokken is.

Het optreden in De Spot maakte duidelijk dat de nummers ook live meer dan overeind blijven. Ze werden met verve gebracht. Buitengewoon knap trouwens hoe Nuff Said met minimale middelen - gitaar, bas, basisdrumstel - een heel breed en gelaagd geluid weet neer te zetten. Dat is vooral te danken aan zanger en gitaarvirtuoos Marijn Slager, die met ogenschijnlijk gemak de onwaarschijnlijkste geluiden uit zijn instrument weet te toveren.

Hierbij nog wat beelden van het Spot-optreden, waarbij ook het aloude prijsnummer Lekker Dieng voorbij kwam.