Mede dankzij zijn biograaf, Ben Daeter uit Middelburg, kon ik Wayenberg vorige week interviewen op kasteel Oudegein, waar hij zo'n twee maanden logeert.
Eerlijk is eerlijk: vooraf wist ik niet zo heel veel van Wayenberg. Het boek van Daeter - een aangepast en geactualiseerde versie verschijnt begin volgend jaar - deed me pas goed beseffen wat voor een grootheid Wayenberg is. Altijd geleefd voor de muziek, podiumdebuut op zijn zevende, eind jaren veertig vliegtuigcrash overleefd, over de hele wereld concerten gegeven en nog altijd onverminderd actief en gedreven.
Wayenberg speelde op zijn tijdelijke residentie aanvankelijk de rol van mopperkont. Het concert van de vorige avond, in IJsselstein, was - als we hem moesten geloven - een ware catastrofe geweest. Hij had gefaald en dat had nooit mogen gebeuren. Het schijnt een bekende act van hem te zijn, een uiting van al dan niet valse bescheidenheid. Waarschijnlijk was het juist een excellent recital.
Tegelijkertijd illustreert het dat hij meer dan zijn 'kunstje' doet. Hij wil nog steeds beter worden, zichzelf overtreffen. Hij trok een vergelijking met atleet Bob Beamon, die in 1968 eenmalig ver boven zichzelf (en de rest) uitsteeg. Naar zo'n moment blijft hij nog steeds streven.
Mooi, markant figuur, die Wayenberg
Het interview staat komende donderdag in de PZC.
Een dag voor onze afspraak was de pianist te gast bij Omroep Max (vanaf ongeveer 8.00):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten