En volkomen terecht. Want Beerens is een van de belangrijkste en markantste beeldend kunstenaars in Zeeland. Van zijn werk - en van zijn gedrevenheid - ben ik telkens weer onder de indruk.
Wat precies de aanleiding is voor het eerbetoon, behalve dan de grote waarde van Beerens en zijn werk, is me niet duidelijk. En eigenlijk doet dat er niet toe. De Stichting Johan Hendrik van Dale heeft in elk geval het initiatief genomen tot het 'Beerens-project', zoals het wordt genoemd. Vanmiddag werd in het Belfort in Sluis een monografie over Beerens - veel foto's, tekst van Lo van Driel - gepresenteerd. Vanavond was bij Omroep Zeeland de documentaire Op de grens van land en zee van Rebecca van Wittene over hem te zien en in april 2010 volgen exposities in het Marie Tak van Poortvliet Museum in Domburg en de Zeeuwse Bibliotheek in Middelburg.
Het boek is prachtig en de documentaire zorgt voor een mooie twee-eenheid. Wat me telkens weer treft is de gedrevenheid van Beerens, die altijd bezig is met zijn werk en in de film 'een bezeten kunstenaar' wordt genoemd, en daarnaast volledig zijn eigen weg gaat ('ik ben een eigenheimer'). De laatste jaren maakt hij - hoe arbeidsintensief ook - ook zijn eigen papier, dat hij vermengt met allerlei materialen om het de juiste textuur en uitstraling te geven. Het papier is niet slechts de drager, maar een wezenlijk onderdeel van het beeld geworden.
,,Ik stel mezelf voor de opgave om schilderkunstig dingen te onderzoeken", zegt hij over zijn werkwijze. Die 'dingen' zijn dan vooral 'oerbeelden met een blijvende waarde', zoals basaltblokken, graanvelden, paalhoofden. Ogenschijnlijk saaie onderwerpen, maar in een schilderij van Beerens is altijd zoveel te zien, dat je er nooit op uitgekeken raakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten