Oorlogswinter

Zag vanavond in - de behoorlijk opgefriste Vlissingse bioscoop - CineCity de voorpremière van Oorlogswinter, de film naar het boek van Jan Terlouw.

En ja, deze is, zeker voor Nederlandse begrippen, zeer de moeite waard. Bijna van Zwartboek-achtige allure. Spannend, goed geacteerd (de jonge hoofdrolspeler Martijn Lakemeier is, wat dan heet, een ontdekking) en indringend gefilmd. Enige echte minpunt is de volstrekt onnodig bombastische muziek in het laatste deel van de film.

Het Zeeuwse publiek toonde zich overigens weer van zijn minder aangename kant. Vooraf was keurig gemeld dat regisseur Martin Koolhoven na afloop aanwezig zou zijn en er een interview zou plaatsvinden. Het vriendelijke verzoek was dan ook te blijven zitten.

De aftiteling was nog niet begonnen of menigeen schoot in zijn jas en spoedde zich richting uitgang. Binnen de kortste keren was pakweg de helft van de zaal verdwenen, alsof men juist elk contact met Koolhoven - die voor pakweg een kwartiertje vanuit godweetwaar in het land naar Vlissingen moest reizen - wilde voorkómen. Het getuigde in elk geval van weinig respect.


Leo Hannewijk (links) en Martin Koolhoven

De nabespreking onder leiding van de eerder deze week gelauwerde Leo Hannewijk werd uiteindelijk, omdat de regisseur op zich liet wachten, verplaatst naar het CineCafé. Het gesprek leverde een paar aardige anekdotes op, onder meer over de kunst om een ijzige winter te simuleren, over de zoektocht naar de hoofdrolspeler en over het werken met dode paardenbenen in Litouwen

Koolhoven vertelde ook, hoewel er nog niets concreet is, over ideeën voor nieuwe projecten. Hij noemde drie 'dingen waarover ik aan het nadenken ben':
- Een film over Raymond Westerling
- Een film over de Nederlandse onderwereld ('een soort gangsterfilm')
- Verfilming van het boek Vals beeld van Elvin Post, over een kunstroof in Boston ('Als ik dat zou doen, dan wordt het mijn eerste echte Engelstalige film').

Ik zou zeggen: optie 3.