Rifka Lodeizen in 'Kan door huid heen'.
Een Nederlandse film die niet over de oorlog gaat, waarin maar weinig actie voorkomt en die toch buitengewoon meeslepend is. Esther Rots presteert het met haar eerste lange speelfilm Kan door huid heen, die afgelopen avond tijdens in het filmfestival in Rotterdam haar wereldpremière beleefde. Het is bovendien een film met een opvallend Zeeuws tintje.
Het Luxor-theater was uitverkocht voor de première. Charlie Dée zong voorafgaand When, een van de nummers uit de opvallende soundtrack van de film. Rots bedankte in steenkolenengels iedereen 'who stuck their neck out for this film'.
Nog voordat de aftiteling zich ontrolde, klonk er een groot en welgemeend applaus. Terecht, want de titel mag dan niet echt lekker bekken, Kan door huid heen is een even aangrijpend als intens psychologisch drama dat bijna letterlijk onder de huid kruipt. Het gaat over een vrouw, Marieke (Gouden Kalf-waardige rol van Rifka Lodeizen), die na een plotselinge relatiebreuk en een traumatische ervaring haar intrek neemt in een bouwval in Zeeland.
De opnames vonden weliswaar grotendeels plaats net over de grens, in Sint-Margriete (nabij Waterlandkerkje), maar Zeeuws-Vlaanderen en haar weidse akkers - veelal desolaat, soms ook van een bijzondere schoonheid - hebben een mooie bijrol.
Jammer dat Kan door huid heen, die donderdag in Nederland uitkomt en naar het filmfestival van Berlijn gaat, vooralsnog niet in Zeeland te zien zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten