(foto: Loe Beerens)
Geen alledaagse klus voor een verslaggever: Marco Borsato interviewen, met het oog op zijn komst naar Concert at Sea, eind juni. De afspraak was gistermiddag in het Sportpaleis in Antwerpen, enkele uren voor zijn achtste en voorlaatste concert aldaar.
Neerlands succesvolste muzikant bleek te zijn zoals vermoed: uitermate vriendelijk, open, eerlijk. Hij gaf, als introductie, een rondleiding rond en op het ronduit machtige decor van de Wit Licht-concerten, 900 vierkante meter groot. Vijftien vrachtwagens schijnen ervoor nodig te zijn geweest, 152.000 (!) led-lichtjes zijn erin verwerkt. Echt indrukwekkend, ook in een lege en verlichte zaal.
Borsato stelde zelf voor het interview maar 'op de bühne' te houden. Hij liet de verslaggever plaatsnemen op de witte kruk waarop hij veelal zijn ballads zingt en ging zelf op de grote witte vleugel zitten. Een memorabele gewaarwording: interviewen op een immens podium, met 17.000 denkbeeldige toeschouwers.
Het gesprek ging over zijn successen, over de voortdurende drang tot artistieke vernieuwing, over Bløf, over Concert at Sea, over het optreden op festivals, over Zeeland, over zijn filmdebuut, over War Child, over de toekomst, over het opmerkelijke verschil tussen het Nederlandse en het Vlaamse publiek, over optreden en emoties, over thuiskomen. Borsato vertelde zonder terughoudendheid, zorgvuldig formulerend.
Het interview verschijnt binnenkort in de PZC. Bij wijze van preview alvast een citaat, over zijn voornemen om de rest van het jaar - afgezien van Concert at Sea - flink wat gas terug te nemen:
Je kunt nooit echt van een rustjaar spreken in mijn geval, maar temporiseren is een beter woord. Ik ga naar de Brouwersdam toe, doe hier of daar misschien nog een gastoptreden, maar ik zal de frequentie wel iets naar beneden bijstellen. Ik moet gewoon ook een beetje recupereren, lichamelijk en mentaal, van datgene wat we het afgelopen jaar gedaan hebben. Het was een heel pittig jaar, extreem succesvol, maar ook ik ben een mens van vlees en bloed. Dat zing ik tijdens Wit Licht en dat is ook echt zo. Mensen dichten mij wel eens de status van Superman of superheld toe, maar ik ben een mens als ieder ander en moet herstellen en dingen verwerken. Ook succes moet je soms verwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten