De afgelopen dagen in Duitsland doorgebracht, waarvan een deel in Berlijn. De vorige keer dat ik er was, zal in 1983 of 1984 zijn geweest, toen de Muur er nog stond. Onvoorstelbaar wat er allemaal is gebeurd sindsdien en je voelt er op alle fronten het nieuwe elan. Geen wonder dat veel kunstenaars - ook uit Zeeland - er hun heil zoeken. Berlijn kan in elk geval gerust worden opgenomen in het groeiende rijtje wereldsteden waar ik me thuisvoel, net zoals in - bijvoorbeeld - San Francisco, New York en Ottawa.
Opmerkelijk is vooral het inmiddels drie jaar oude
holocaustmonument, vlak bij de Brandenburger Tor: 2711 grijze betonnen blokken, zo groot als graven maar sterk variërend in hoogte. Indrukwekkend is het zeker, zo midden in de stad. Voor kinderen vormt het rasterachtige padenpatroon tussen de soms metershoge blokken een prachtig labyrint. Zo ontstaat een wonderlijke combinatie: een onontkoombaar monument dat uitnodigt tot zowel gedenken als spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten